Architektura baroku
Barok był stylem w architekturze, który pojawił się po renesansie. Styl baroku w każdym kraju kształtował się inaczej, był stylem wesołym i dynamicznym. Barok opierał się na wzorach architektury klasycznej, wykorzystywał te same elementy, jednak inaczej połączone. Kompozycje były dynamiczne, sprawiały wrażenie ruchu, wnętrza wzbogacone były bogatym wystrojem malarskim i rzeźbą. W budowlach szerokie zastosowanie miały kolumny, kolumny były różnego kształtu, często zdobione były perełkami. Obramowania okien i drzwi zdobiła rzeźba, rzeźby najczęściej przedstawiały postacie w ruchu. Do zdobień używano popularnego materiału, jakim był gips i wapień z dodatkiem marmuru, masa ta była barwiona i polerowana, po stwardnieniu zdobiona była malowidłami. Styl baroku próbował połączyć w sobie różne formy sztuki architekturę, rzeźbę, malarstwo, a nawet muzykę. Każda z budowli była oryginalna i inna, nie tworzono kopii. Budowle były bogato zdobione i barwne, charakteryzowała ich przesada i kapryśność, wykorzystywano efekty świetlne.
