Architektura starożytnego Rzymu
Rzym był miastem złożonym z wielu prowincji, został bardzo zniszczony przez Galów w 390 roku p. n.e. W tym okresie nastąpiło przekształcenie Rzymu z osady w miasto, powstały też najstarsze zabytki architektury. Miasto zaczęło się odbudowywać ze zniszczeń, Rzymianie zaczęli zajmować się techniką architektury. Powstały liczne posągi, bogów, władców i przywódców. Rzeźby odlewane były w brązie lub wykonane były z palonej gliny. Rozwijało się rzemiosło rzymskie bazujące na wzorach greckich. Wyrabiano bardzo dużo naczyń z gliny i srebra, które przeznaczone były na potrzeby dworu. Naczynia były bardzo bogato zdobione, wzory miały motyw historyczny i mitologiczny. Umiejętności wykonywania pięknych wzorów Rzymianie przejęli od Greków. Znanym znaleziskiem tego okresu jest waza znajdująca się w zbiorach Muzeum Brytyjskiego w Londynie. Architekturę Rzymską cechowało również bogate malarstwo. Domy z zewnątrz i wewnątrz zdobione były licznymi freskami. W Rzymie zachowały się nieliczne przykłady fresków. Odnaleziono je w grobowcach i kilku domach mieszkalnych.